اما دریا داستانی متفاوت دارد. برای نمونه ناوهای کشورهایی که از همدیگر هزاران کیلومتر فاصله دارند ممکن است بارها با یکدیگر ملاقات کرده و با استفاده از سامانه های ارتباطی از وضعیت یکدیگر اطلاع کسب کنند. یکی از رسوم جالب بین نیروهای دریایی، بازدیدهای متقابل شناورهای نظامی از بنادر کشورهای مختلف است و معمولا به صورت مرتب کشتی های جنگی و یا حتی زیردریایی های نیروهای دریایی مختلف دنیا برای بازدید به بنادر سایر کشورها وارد شده و سپس نیروی دریایی کشور میزبان نیز در مقابل ناوهایی را برای بازدید به بنادر آن کشور ارسال می کند.

این روند یکی از قدیمی ترین رسوم بین نیروهای دریایی جهان بوده و سالهای سال است که در اکثر نقاط جهان به اجرا در می آید.

نیروی دریایی ایران به صورت سنتی، نیرویی محدود به آبهای سرزمینی ایران بوده و حضور آن به دریای عمان، خلیج فارس و دریای خزر محدود بود اما از اواسط دهه 1380 شمسی واژه و دکترین جدیدی توسط فرماندهی معظم کل قوا با عنوان "نیروی دریایی راهبردی" به سیاستهای کلان دفاعی کشور وارد شد.

این مسئله با شیوع پدیده شوم " دزدی دریایی " در منطقه خلیج عدن و دریای سرخ که یکی از مهمترین خطوط عبور و مرور کشتی های نفت کشی و باربر ایرانی بود همزمان شد و این تهدید بر علیه شریان اقتصادی کشور، نیروی دریایی ایران را وارد فاز جدیدی از عملیات کرد و باعث شد نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در ماموریتهایی با طی مسافتهایی بیش از 6 هزار کیلومتر در منطقه شمال اقیانوس هند، خلیج عدن و دریای سرخ حاضر شده و تا به امروز صدها کشتی ایرانی و خارجی را از حمله دزدان دریایی حفظ کند.

تا به امروز  28 ناو گروه ایرانی به ماموریتهای دور از آب سرزمینی ایران اعزام شده اند که عمده آنها در منطقه شمال اقیانوس هند، خلیج عدن و دریای سرخ حضور پیدا کرده و به اسکورت شناورهای تجاری پرداختند. نکته مهم در این جا بحث آماده شدن پرسنل و تجهیزات برای این گونه ماموریتها است که تا قبل از آشنایی عملی زیادی با آن در نیروی دریایی ایران وجود نداشت.

برای نمونه در مهر ماه سال 1390 و در قالب شانزدهمین ناوگروه نیروی دریایی ارتش که به این مناطق اعزام شد، شامل ناوشکن بومی جماران بود که به عنوان یکی از اولین تجارب ایران در حوزه طراحی و ساخت شناورهای رزمی به حساب می آمد ، اما توانست به خوبی از پس شرایط سخت دریا برآمده و در چند نوبت با درگیری با دزدهای دریایی مانع از حمله آنان به کشتی های تجاری ایرانی شود. این سفر آزمون خوبی برای تست سامانه ها و سازهای ناو بومی جماران بود که خوشبختانه جماران به خوبی از پس آنها برآمد.

اما یکی از ناوگروه های دیگر اعزامی نیز توجه جهانی را به سمت خود جلب کرد. ناوگروه دوازدهم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران شامل ناوشکن الوند و ناو لجستیکی خارک وارد دریای سرخ شده و در بندر جده عربستان سعودی پهلو گرفتند. این بندر یکی از مهم ترین بنادر برای عربستان سعودی محسوب شده و چیزی نزدیک به 57 درصد از واردات این کشور از طریق این بندر صورت می گیرد.

همچنین در این منطقه یکی از پایگاه های اصلی نیروی دریایی عربستان ، یعنی پایگاه دریایی "شاه فیصل" قرار دارد. در ادامه این سفر ناو گروه ایرانی به کانال سوئز در کشور مصر نزدیک شده که این زمان با وقوع انقلاب مصر و تغییر حکومت در این کشور همزمان شد. این حادثه مهم و همزمانی آن با حضور ناوهای ایرانی در نزدیکی آبهای منطقه حساسیتهای موجود را به حد بسیار بالایی رساند.  در این میان برخوردی با ناوهای نیروی دریایی رژیم صهیونیستی نیز رخ داد که در طی آن ، اسراییلی ها خواهان معرفی و تعیین وضعیت از طرف ناو گروه ایرانی شده بودند که با بی اعتنایی طرف ایرانی مواجه شدند.